EIΣΑΓΩΓΗ ΟΡΓΑΝΙΚΗΣ

ΟΡΓΑΝΙΚΗ  ΧΗΜΕΙΑ

Εισαγωγή

Οργανική Χημεία είναι ο κλάδος της χημείας, ο οποίος εξετάζει τις ενώσεις που περιέχουν στο μόριό τους  C (άνθρακα)   εκτός από το  CO₂ , το CO και τα  CO₃^-2 . Οι ενώσεις αυτές ονομάζονται οργανικές ενώσεις.

Ο όρος εμφανίσθηκε στα τέλη του ΙΗ αιώνα με διαφορετικό από το σημερινό του περιεχόμενο. Αφορούσε τις ενώσεις οι οποίες προέρχονται γενικά από φυτικούς και ζωικούς οργανισμούς σε αντίθεση με τις ανόργανες ενώσεις οι οποίες προέρχονται από ορυκτά.

Σύμφωνα με την θεωρία της εποχής (βιταλισμός), οι ενώσεις αυτές δεν ακολουθούσαν τους νόμους της ανόργανης χημείας και η σύνθεση τους ήταν δυνατή μόνο με την βοήθεια μιας άγνωστης «ζωτικής δύναμης» (vis vitalis) την οποία διέθεταν αποκλειστικά τα ζωντανά κύτταρα. Κατά συνέπεια η σύνθεση τους στο εργαστήριο ήταν αδύνατη.

Η θεωρία αυτή, και επομένως και ο διαχωρισμός των ενώσεων σε ανόργανες και οργανικές ανάλογα με την πηγή προέλευσης τους, ξεπεράστηκε οριστικά το 1828 όταν ο  Wöhler  παρασκεύασε συνθετικά από ανόργανες ενώσεις, ουρία, μια οργανική ένωση η οποία απεκκρίνεται από ζωικούς οργανισμούς.

H άποψη επομένως ότι οι οργανικές ενώσεις παράγονται μόνο από ζωντανούς οργανισμούς έπαψε να υφίσταται. 

Σήμερα πολλές κατηγορίες οργανικών ενώσεων παρασκευάζονται συνθετικά όπως τρόφιμα, φάρμακα, εντομοκτόνα, πλαστικά, ελαστικά, χρώματα, υφάσματα κ.ά.

Παρόλα αυτά ο ιστορικός πλέον διαχωρισμός των χημικών ενώσεων σε ανόργανες και οργανικές διατηρείται για πρακτικούς λόγους, λόγω του πολύ μεγάλου αριθμού των ενώσεων του C. Πράγματι, ο αριθμός των ενώσεων του C είναι πρακτικά απεριόριστος, αυξάνεται αλματωδώς και υπολογίζεται σήμερα σε περισσότερα από 15 εκατομμύρια ενώσεις. Για λόγους σύγκρισης σημειώνεται ότι ο συνολικός αριθμός των ενώσεων όλων των άλλων στοιχείων μαζί εκφράζεται σε περίπου 1,5 εκατομμύρια.

Η ιδιαιτερότητα του C έναντι όλων των άλλων στοιχείων, η οποία του επιτρέπει να φτιάχνει την μεγαλύτερη ποικιλία ενώσεων από κάθε άλλο στοιχείο, οφείλεται στην ηλεκτρονική του δομή. Ο C με ατομικό αριθμό Ζ = 6 είναι στοιχείο της IV_Α (ή 14) ομάδας της Δεύτερης περιόδου του περιοδικού πίνακα, έχει ηλεκτρονική δομή Κ=2, L=4 και επομένως διαθέτει τέσσερα ηλεκτρόνια σθένους. Το γεγονός αυτό του επιτρέπει :

α. Να ενώνεται με τέσσερις ομοιοπολικούς δεσμούς με άλλα άτομα C και να σχηματίζει ανθρακικές αλυσίδες (κορεσμένες ή ακόρεστες, ευθείες ή διακλαδισμένες, άκυκλες ή κυκλικές) το μήκος των οποίων μπορεί να αριθμεί δεκάδες δισεκατομμύρια άτομα C (DNA)

β. Να σχηματίζει ομοιοπολικούς δεσμούς (απλούς, διπλούς, τριπλούς) με άτομα άλλων στοιχείων (Η, Ο, Ν, S, P κ. ά.) με αποτέλεσμα την εισαγωγή στα οργανικά μόρια μεγάλου αριθμού χαρακτηριστικών ομάδων.

γ. Οι ενώσεις να εμφανίζουν το φαινόμενο της ισομέρειας, συντακτικής (αλυσίδας, θέσεως δεσμού ή στοιχείου, ομόλογης σειράς) και στερεοϊσομέρειας .