ΧΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΦΥΣΗ

Θέμα πολιτισμού και υγείας η σωστή χρήση της φύσης. Ό,τι η φύση  προσφέρει απλόχερα, ο άνθρωπος δεν πρέπει να το προσπερνά ή να το περιφρονεί. Μπορούμε να πραγματώσουμε μια πολύ ανώτερη ποιότητα ζωής από την αθλιότητα που συχνά και επώδυνα βιώνουμε λόγω βιασύνης, άγνοιας και πρόχειρων επιλογών.

Έχοντας τυφλή εμπιστοσύνη στις συνθέσεις εργαστηρίου και τις απομονώσεις ουσιών, το σπάσιμο μορίων με την βοήθεια των κατακτήσεων της Χημείας, οδηγηθήκαμε και σε ωφέλιμα, αλλά και σε μεταλλαγμένα προϊόντα και δηλητήρια.

Και τα φυσικά προϊόντα έχουν χημεία. Τη χημεία όμως της φύσης, η οποία, όπως δίδει μια αρμονική ζωή στο φυτό, έτσι αντανακλά και στο βάμμα του την αρμονία, όταν ορθά χρησιμοποιήσουμε τη δρόγη του. Ένα παράδειγμα: Αν εκχυλίσουμε φλοιό ιτιάς, θα πάρουμε σαλικυλικές ενώσεις, αλλά θα πάρουμε κι ένα πλήθος άλλων ουσιών, που εξισορροπούν το τελικό αποτέλεσμα και δεν έχουν τις ίδιες παρενέργειες με τη γνωστή μας ασπιρίνη, με την οποία θα πρέπει κάποιος να προσέχει πολύ εάν έχει π.χ. πρόβλημα με το στομάχι του.

Η διαφορά φαρμάκου και φυσικού φαρμάκου είναι η εξής: Το πρώτο αποτελείται κατά βάση από μια ουσία ή δύο, το πολύ τρεις, και όλη η θεραπευτική ενέργεια προέρχεται από αυτήν ή αυτές τις ουσίες. Ένα φυσικό φάρμακο μπορεί να περιέχει και 80 ή και 100 ουσίες, ανάλογα με την παρασκευή του, ή και περισσότερες, με προτεραιότητα στις κυρίως δραστικές. Αυτή είναι η διαφοροποίηση. Το πρώτο είναι ένα τεχνητό αντίγραφο φύσης με 1-3 ουσίες, που συχνά δεν είναι καν φυσικές αλλά καθαρά συνθετικές, και το δεύτερο είναι κατά δύναμιν ένα πιστό αντίγραφο της φύσης. Υπήρξε ο αντίλογος ότι σε περίπτωση δηλητηρίασης πιο εύκολα αντιμετωπίζεται η μία ουσία παρά οι 100! Αυτό όμως έχει καταρριφθεί, διότι αντίδοτα για τα περισσότερα φυτά αναφέρονται από τα Ομηρικά κείμενα και βέβαια πιο συστηματικά στο έργο του Διοσκουρίδη.

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι τα φάρμακα βοηθούν και σώζουν ζωές σήμερα, υπάρχουν, όμως, και ένα πλήθος από αυτά, που δημιουργούν περαιτέρω προβλήματα, με αποτέλεσμα να χρειαζόμαστε άλλα φάρμακα για να καλύψουμε τις παρενέργειες. Το φάρμακο σήμερα δεν είναι καρπός αγώνα ιδεολόγων επιστημόνων για ένα καλύτερο κόσμο. Αντιμετωπίζεται στυγνά ως εμπορικό προϊόν, και υπηρετεί περισσότερο την αγορά, παρά τον άνθρωπο.

Γιατί λοιπόν να στραφούμε στη φύση; Η φύση καθ’ ολοκληρίαν δεν αποτελεί πανάκεια θεραπείας. Έχει και το κώνειο που είναι δηλητήριο. Το προσεκτικά, όμως, μελετημένο και παρασκευασμένο φυσικό φάρμακο/καλλυντικό θα μπορούσε να αποτελέσει πανάκεια θεραπείας για όλους. Κάποιοι το κατηγορούν ότι είναι ακριβότερο. Ναι, ίσως είναι, αλλά αυτό συμβαίνει γιατί το κυνηγούν πολλοί και πολύ, ώστε να ρίξουν τη ζήτηση και έτσι να αυξηθεί η τιμή. Αν είχε την ίδια προώθηση με το συνθετικό, δεν θα υπήρχε υπολογίσιμη διαφορά τιμής.

Έχουμε, όμως, πανίσχυρα κίνητρα για να προτιμήσουμε το φυσικό φάρμακο:

1. Έχει κατά το πλείστον προσαρμογόνο δράση, εναρμονίζεται με τις λειτουργίες του οργανισμού, και δραστηριοποιείται πολλές φορές μέχρι την πλήρη αποθεραπεία του ασθενούς από την πάθησή του. Το έχουμε δει σε χρόνιες ημικρανίες, σε ασθενείς με εγκολπώματα, εγκαύματα, αυτοάνοσα, δερματικά νοσήματα και πλείστα όσα άλλα.
2. Είναι προτιμότερο από την άποψη των παρενεργειών. Έχει δράση και μετά το πέρας της χορήγησής του, και δεν προκαλεί αιφνίδιο σοκ στον οργανισμό, αν διακοπεί η συστηματική του χρήση.
3. Έχει ίδια ή και πολλές φορές ταχύτερη δράση από τα συνθετικά, όπως π.χ. στη χρήση αιμοστατικών διαλυμάτων, επουλωτικών κρεμών, αλοιφών εγκαυμάτων και πλήθους άλλων.
4. Συνήθως δεν περιέχει αδρανή συστατικά ως έκδοχα, αλλά όλα τα συστατικά του συνεργάζονται-συλλειτουργούν με αξιοθαύμαστα αποτελέσματα, όπως π.χ. μια κηραλοιφή ή φυσική cold cream ή ένας θεραπευτικός οίνος.

Πολλοί λένε ότι η σύγχρονη επιστήμη έχει προχωρήσει, και ότι τα φυσικά παρασκευάσματα είναι “μαντζούνια” και δεν έχουν παρά μηδαμινά αποτελέσματα. Κακώς κάνουμε να αμφισβητούμε το έργο της φύσης. Η φύση έχει τα πάντα, και κάθε ασθένεια αποτελεί μια χημική αντίδραση. Ίσως οι δικές μας γνώσεις να μην έχουν ακόμη τελειοποιηθεί.